The Notebook (US,2004)

ผมเพิ่งดู The Notebook จบเป็นครั้งแรก ตอนเขียนก็ร้องไห้ตามบวมอยู่เนี่ย ปกติไม่ค่อยชอบดูหนังรักเลี่ยนๆ เลยเลี่ยงไม่ดู แต่อย่างว่าของบางอย่างมันมีเวลาที่เหมาะสมของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เรียกว่าความรัก

เรื่องเริ่มต้นที่สถานดูแลคนชรา ทุกวันชายแก่คนหนึ่งจะมาอ่านสมุดบันทึกให้หญิงแก่อีกคนหนึ่งฟัง เธอเป็นอัลไซเมอร์จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น หมอเตือนชายแก่ว่าอย่าคาดหวังอะไรโรคนี้มีแต่อาการจะแย่ลง แต่ชายแก่กลับตอบว่าเมื่อสุดทางของวิทยาศาสตร์ พระเจ้าจะเข้ามารับช่วงต่อเอง

เรื่องราวในสมุดบันทึก เป็นเรื่องของโนอาห์กับอัลลี่ ที่เพิ่งพบรักกันในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน โนอาห์ก็เหมือนเด็กหนุ่มคึกคะนองหลงรักหญิงหัวปักหัวปำ ฝ่ายหญิงอัลลี่เป็นคุณหนูมาจากในเมือง รักครั้งแรกของเธอจึงเหมือนการผจญภัยอันสุดโรแมนติก

แต่อ่ะนะรักดีๆ มันก็ต้องถูกทดสอบกันบ้าง คุณหนูอัลลี่ก็ต้องมีพ่อแม่กีดกันจนหนุ่มสาวคู่รักต้องพลัดพราก ทั้งสองแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตแต่หัวใจมันก็เหมือนมีช่องโหว่ บางอย่างหายไปจากชีวิต

ที่จริงเรื่องมันก็ Simple มากๆ แหละ หนังรักกี่เรื่องต่อกี่เรื่องก็พูดอะไรประมาณนี้ แต่พอนิโคลัส สปาร์คเป็นคนเล่าเรื่อง มันกลับมีพลังอย่างเหลือเชื่อ ผมว่าเพราะเขาเล่าความจริง คืองี้ฮะ บางครั้งความจริงพอมันเล่าออกมาตรงๆ มันก็ดูเว่อร์ๆ ไม่น่าเชื่อ แต่ผมว่าความจริงกับความรักมันเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน มันคือสิ่งเดียวกันที่มองจากคนละมุม

สารภาพเลยว่าช่วงนี้ผมหมกมุ่นกับเรื่องความรักอีกแล้ว ช่วงหลายปีที่ผ่านความเป็นผู้ใหญ่ผมหมกมุ่นอยู่กับความ Busy-ness ยุ่งเหยิงทุกวัน เรื่องความรักน่ะเหรอ เฮอะ ขอหาเงินมาหมุนค่าใช้จ่ายทุกเดือนก่อนไหม ผู้ใหญ่ทุกคนก็รู้ว่ามันซับซ้อน มองไปที่คนรอบตัวล้วนประสบภัยพิบัติของความสัมพันธ์ด้วยกันทั้งนั้น มองไปทางไหนก็เห็นแต่ชีวิตคู่ที่พังยับเยิน มีแต่คนที่กำลังประคองตัวให้ยืนขึ้นให้ได้อีกหน จนบางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่า ความรักดีๆ อะไรวะ หลอกกันเห็นๆ

แต่แปลกดีนะ ที่ตัวผมเองพอมีเวลาได้คิดทบทวนไตร่ตรองชีวิตทีไร ก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า ความรักคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มาถึงวัยนี้ผมก็เริ่มสับสนเหมือนกันว่า ความรักมันคืออะไรกันแน่ แต่สิ่งที่ผมรู้แน่เสมอมาคือ ความรักนั้นทำง่ายกว่าพูดถึงมันเสมอ

ปีนี้ขอให้เป็นปีที่ทุกคนได้กลับมารู้จักความรักดีๆ กันอีกครั้งนะครับ เพราะผมกำลังอธิษฐานขอสิ่งนี้ให้กับตัวเอง อยากเชื่ออีกรอบว่า รักดีๆ มีอยู่จริง

Leave a comment

Blog at WordPress.com.

Up ↑