เพอรี่ นักเรียนศิลปะผิวดำผู้หลงใหลบทกวี ถูกไล่ออกจากบ้านเพราะพ่อจับได้ว่าเป็นเกย์ เขาอยากมีคนรักเป็นตัวเป็นตน แต่ดูเหมือนคนที่ผ่านมานั้นยังไม่ใช่
บรูซ อดีตกวี นักเขียนคอลัมน์ ให้กับนิตยสารใต้ดินเกย์ผิวดำ ผู้ซึ่งปัจจุบันเป็นคนชราไร้บ้าน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเครียดอะไร แม้จะผ่านอะไรมามากแต่จิตวิญญาณเสรีก็ยังคงมีอยู่เต็มเปี่ยม
หนังเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ของเกย์ผิวสี ด้วยวิธีตัดสลับภาพของคนสองเจนเนอเรชัน ซึ่งต้องรับมือกับความเกลียดชังจากสังคม แต่ก็รับมือกับชีวิตหนักๆ ผ่านทางงานศิลปะ บทกวีและงานวรรณกรรม
หนังมีตัวละครหลายคนที่เป็นคนจริงๆ เป็นศิลปินหรือนักหนังสือพิมพ์เกย์ผิวดำซึ่งเคยฝากผลงานชิ้นเยี่ยมเอาไว้ หรือบางฉากเราก็ได้ฟังบทกวีที่ถูกอ่านโดยนักเรียนในห้องวรรณกรรม หรือได้ชื่นชมภาพจิตรกรรมในแกเลอรี
คือถึงแม้หนังจะถ่ายแบบอินดี้ๆ แต่พร็อพในหนังนี่มันเลอค่าอมตะมากครับ มันแบบมีชื่อคนหรือชื่อผลงานให้เซิร์ชต่อในวิกิพีเดียเยอะมาก ใครสนใจประวัติศาสตร์เกย์ผิวดำ เรื่องนี้พลาดไม่ได้จริงๆ
ส่วนบทเราชอบ Conflict ในเรื่องนี้มาก คนในสมัยก่อนปัญหาเป็นแบบ Outer คือมาจากสังคมภายนอกซึ่งพยายามกดทับให้เกย์เก็บตัวอยู่ในที่จำกัด
แต่พอเรื่องตัดสลับมายุคปัจจุบัน Conflict กลับเป็นเรื่องที่ Inner หรือภายในใจ ขึ้นเรื่อยๆ เป็นกรงขังที่เกย์หลายคนสร้างขึ้นมาเพื่อครอบงำกักขังตัวเอง
คุณล่ะเป็นแบบไหน?
Leave a comment